πυόνεφρος

ο, και παλ. τ. πυονέφρωση, η, Ν

ιατρ. συλλογή πύου στο πυελοκαλυκικό σύστημα ενός νεφρού, η οποία συνοδεύεται πολλές φορές από ατροφία τού νεφρικού παρεγχύματος από πίεση.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. pyonephrosis (< πύον + νεφρός + -ωση)].